Het voelt vertrouwd in Canada.

Ik ben hier nu een paar dagen, maar het lijkt wel alsof ik hier al tijden ben. Canada voelt vertrouwd. We zitten in een huis aan de oostkant van Downtown Toronto middenin een woonwijk. Dan lijkt het ook net alsof je hier woont.

Veel toeristische uitstapjes doen we niet. Ik ben vooral bezig met afspraken definitief maken, fotograferen en filmen van het gewone straatleven in Toronto. Wat in onze straat opvalt zijn de tulpen. Veel bewoners hebben tulpenbollen geplant en die staan nu in volle bloei. De bomen zijn nog wel behoorlijk kaal, omdat het lang winter is geweest vertellen de Canadezen. De afgelopen periode stond er ook een enorme harde wind waardoor bomen zijn omgegaan en de pannen van het dak zijn gewaaid.

Nu schijnt de zon en lopen de meeste Canadezen meteen in t-shirts met korte mouwen door de stad en als het even kan ook in korte broek. De magnolia aan de overkant staat mooi in bloei en de stad komt tot leven. Dat is prachtig om te zien, maar soms ook triest. Veel daklozen slenteren op straat, bedelen of liggen in het gras hun roes uit te slapen. Het leven kan hier ook heel hard zijn denk ik.

De mensen die ik ga opzoeken hebben het goed. Vrijdag ontmoet ik Connie die 6 jaar was toen ze uit Nederland vertrok. Ze spreekt volgens mij geen Nederlands meer. Grappig vind ik dat, omdat toen ik terugkeerde uit Canada ik weer erg moest wennen. Volgens mij sprak ik zelfs geen Nederlands meer en dat terwijl ik pas twee jaar in het buitenland had gezeten. En nu spreek ik, 50 jaar na de emigratie, engels met een licht Hollands accent.

• Canada, documentaire fotografie, Emigratie, fotografie, journalistiek, reisfotografie, Toronto
• 10 mei 2018